کد مطلب:36526 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:220

شخص دانا آن كسی نیست كه همه چیز را بداند یا در پی دانستن همه چیز باشد. شخص دانا از هنگامی محقق و متولد می شود كه بداند از میان انبوه امور، كدام امور ندانستنی و فوق عقل هستند. این شناخت سبب می شود كه شخص به گزاف هوس نكند تا با ابزار عقلش بر آن امور دست نایافتنی، احاطه بیابد. شناخت محدودیتهای عقل و علم، عین عالم بودن است. به واقع اگر كسی این محدودیتها را نشناسد در عالم بودنش خلل است. به علاوه، دانایی، همیشه عین دانستن نیست بلكه به تعبیر امیرالمومنین (ع) تفكر بالاترین نوع علم است:

لا علم كالتفكر (نهج البلاغه، كلمات قصار 113)

هیچ علمی، چون اندیشه ورزی نیست.

یعنی داننده ی محض و فارغ از اندیشه ورزی، دانا محسوب نمی شود. همین اندیشه ورزی است كه آدمی را به محدودیتهای خود و علم خود نیز واقف می سازد.